(1)

سلات ۾ شامل ميمبر يا عھديدار کي ھر موقعي ۽ ھر معاملي ۾ مُنصف رھڻ گھرجي پوءِ اھو مسئلو پاڻ سان ھجي يا ڪنھن ٻئي سان، ڇو ته سڀ کان پھرين پاڻ کي پرکيون ۽ پاڻ ۾ صبر و تحمل، بردباري ۽ قُوت برداشت پيدا ڪريون. ڇو ته پاڻ ئي انصاف واري نظر نه رکنداسين ته ٻئي کان چڱائيءَ جي اميد ڪھڙي رکي سگھجي ٿي!. تنظيمي معاملا ھجن يا غير تنظيمي"سلات" ۾ شامل ھر شخص کي ھر جڳھ ۽ ھر معاملي ۾ انصاف جو دامن ڇڏڻ نه گھرجي، ڇو ته انصاف جو عمل، اتحاد ۽ اتفاق، پيار ۽ محبت پيدا ڪري ٿو. جڏھن ته بي انصافي جي نتيجي ۾ انتشار ۽ نفرتون پيدا ٿين ٿيون.

(2)

سلات جي سُگھڙ کي سدائين سچ ڳالھائڻ گھرجي ڇو ته ڪُوڙ ھر سُگھڙ جي ڪردار کي تباھ ڪرڻ جو اھم سبب آھي. ياد رکڻ گھرجي ته ڪوڙ، منافقت، رياڪاري ۽ ڌوڪي جي پيدائشي پاڙ آھي. جيڪو سگھڙ ڪوڙ ۾ ڪاھي پوي اھو اڳتي ھلي "سلات" جي سُگھڙن کي به ڌوڪو ڏئي سگھي ٿو. ڪنهن به سُگھڙ کي حق جي ڳالهه تي پردو رکي ڪوڙ ڳالھائڻ قطعي طور زيب نه ٿو ڏئي. جيڪڏھن پاڻ ۾ ڪا خامي ھجي ته ان کي تسليم ڪرڻ کپي ڇو ته ھڪ ڪوڙ لڪائڻ لاءِ سئو ڪوڙ ٻيا به ڳالھائڻا پون ٿا.

(3)

سگھڙن جي ساٿ ۾ شامل "سلات" جي ھر سُگھڙ ڀاءُ کي پنھنجو ذاتي ڪردار عام ماڻھن لاءِ مثالي بڻائڻ گھرجي.

ڏٺو وڃي ته ھر سُگھڙ سنڌي ٻوليءَ جو وينجهار، لطيف سائين جو پرچارڪ ۽ ڪائنات جي ڪارڻي حضرت مُحَمّدۡ مُصطفيٰ صلي الله عليه وآلهِ وسلم جو ثناگر آھي ۽ پاڪ ثنا ڪرڻ واري کي ڪڏھن به نشي آور شين جو استعمال نه ٿو جڳائي، ساڳيءَ زبان سان محبوبن ۽ پنجتن پاڪ جي مداح به ڳائي وري گارگند ڏيڻ، ڪوڙا قسم کڻڻ، پنھنجي عھدي يا تنظيم کي پنھنجي ذاتي مفاد طور استعمال ڪرڻ، ڪنھن جي مجبوريءَ جو غلط فائدو وٺڻ، "سلات" جي سگھڙ کي نه ٿو جڳائي.

(4)

سلات جي ھر سُگھڙ کي پنھنجي گھمڻ، ڦرڻ، اٿڻ، ويھڻ، ملڻ ۽ گفتگو ڪرڻ جو انداز به سُڌارڻ گھرجي. ڳلي جا بٽڻ کولي گھمڻ، ميرا ڪپڙا پائي گھمڻ، صفائي سٿرائيءَ جو خيال نه رکڻ، ڪنھن به سُگھڙ کي نٿو جُڳائي، ھونءَ به جيڪو بھترين انسان ناھي اھو تنظيم جو همدرد ساٿي به نه ٿو بڻجي سگھي.

(5)

سلات جي سُگهڙ ساٿيءَ کي ڪنھن سان به واعدو ڪرڻ کان اڳ سوچڻ گھرجي ته واعدو وفا به ڪري سگھندس يا نه .! ڇو ته جنھن سُگھڙ ۾ واعدي خلافي جي عادت ھوندي اھو اڳتي ھلي تنظيم سان به ڌوڪو ڪري سگھي ٿو.

(6)

سلات ۾ شامل سگھڙن کي ثابت قدميءَ جو مظاھرو ڪرڻ گھرجي. اڪثر ڏٺو ويو آھي ته ڪجھ سُگھڙ رڳو سُک جا ساٿي ھوندا آھن. ٽي وي پروگرام يا سرڪاري ميلن ۽ ٻين تقريبن جا دعوت نامه ملڻ واري لالچ ۽ لوڀ سبب ھر وقت رابطي ۾ رھن ٿا پر جڏھن تنظيم جي طرفان اصل مقصد تحت جاکوڙڻ وارو عمل شروع ڪيو وڃي ٿو ته اھي بھانا بڻائي فقط پنھنجن ڪَمن تائين محدود ٿي ويندا آھن ۽ تنظيم پاران مليل حُڪمن باوجود ان تي عمل نه ڪندا آھن.

ياد رکو! جيڪو ذاتي مفاد ۽ انا جي ڪري ڦري وڃي اھو سچو سُگھڙ ۽ "سلات" جو سچو ميمبر ثابت نه ٿو ٿي سگھي.

(7)

سلات جو ميمبر ڪڏھن به غرور ۽ تڪبرُ نه ڪندو آھي ڇو ته غرور ۽ تڪبرُ اناپرستي جي نشاني آھي ۽ اناپرستي جو عمل تنظيم لاءِ قاتل زھر جي برابر آھي. ڇو ته اھو عمل انفرادي يا ذاتي مفاد ڏانھن ڇڪي وٺندو آھي ۽ ذاتي مفاد رکندڙ سُگھڙ تنظيم لاءِ تباھيءَ جو ڪارڻ بڻجي سگھي ٿو.

(8)

سلات ۾ شامل سمورن سُگھڙن کي، ادب، ثقافت، مذھب ۽ تاريخ جي ڪتابن جو مطالعو ڪرڻ گھرجي ڇو ته اڳوڻي دؤر ۽ موجوده وقت جي ماڻھن ۾ شعوري طور وڏو فرق آھي. اڳوڻي دؤر جا سُگھڙ اڪثر ولايت جا صاحب ھئا ۽ فقيريءَ جي رنگ ۾ حقيقي طور رنڱيل ھئا کين ھمت، جرئت، صبر، بردباري جو جذبو قدرت طرفان مليل ھو ان ڪري کين ڪو به ڪنھن قسم جو اڻوڻندڙ سوال نه ڪندو ھو ۽ اڄ جي دؤر ۾ ھر ماڻھو علم رکي ٿو ان ڪري سُگھڙ کي پنھنجي پاران لکيل ھر تخليق جي تحقيق ھجڻ ضروري آھي.

(9)

سلات جو ھر سُگھڙ پنھنجي مادري زبان "سنڌي ٻوليءَ" جو تحفظ يقيني طور سمجھي ۽ ڪوشش اھا ڪري ته پنھنجي تخليق ۽ گفتگو ۾ نج ٻولي استعمال ڪري. خاص ڪري لوڪ ادب جي واڌ ويجھ ۽ سهيڙ کي ترجيح ڏيڻ گهرجي.